21 – 40 lat, warto wziąć ze sobą Pismo Święte, różaniec oraz wygodne buty. Za rekolekcje powołaniowe u nas nic nie płacisz, musisz jedynie zadbać o przyjazd i powrót do domu. Zgłoś się przez formularz zgłoszeniowy lub zadzwoń.
Zadzwoń do promotora powołań i porozmawiaj o chęci rozeznania powołania. Opowiedz o sobie i o Twoim doświadczeniu wiary. Następnie umów się na spotkanie i zapisz się na najbliższe rekolekcje przez formularz zgłoszeniowy.
Trzeba znać język włoski przynajmniej na podstawowym poziomie. Nie przejmuj się! Nauka tego języka rozpoczyna się już w postulacie tuż po wstąpieniu do Zakonu.
Każdy Bonifrater składa ślub szpitalnictwa, czyli ślub posługi chorym. Oprócz wielkiego serca będziesz potrzebował również umiejętności, ponieważ jeśli chcesz pracować w podmiotach medycznych wymagane jest wykształcenie medyczne. Zdobędziesz je w przebiegu 8 letniej formacji. W Zakonie będziesz miał czas rozeznać, jaki rodzaj posługi jest Ci najbliższy. Możesz pracować w szpitalu, w przychodni, na jadłodajni z bezdomnym, czy z psychicznie chorymi w domu pomocy społecznej.
W każdym z klasztorów ten plan dnia wygląda różnie. Harmonogram jest zbliżony i zawsze zakłada Mszę Świętą, modlitwy wspólne, posiłki, posługę w dziełach i rekreację z braćmi. Oto przykładowy plan dnia jednej ze naszych wspólnot:
6:00 rozmyślanie
6:30 Jutrznia
6:50 śniadanie
7:00 posługa w dziełach
12:00 modlitwy południowe
12:15 obiad
12:45 posługa w dziełach
16:30 różaniec
17:00 Masza Święta
17:30 Nieszpory
17:50 Kolacja
19:30 czas wolny
22:00 cisza nocna
Pismo Święte, różaniec, rzeczy osobiste, buty na każdą porę roku, swoje ulubione książki, instrumenty, bądź rzeczy niezbędne do realizacji Twojej pasji.
Formacja początkowa trwa łącznie od 7,5 roku do 9 lat i kończy się ślubami wieczystymi. Potem następuje formacja stała, która trwa aż do śmierci.
Z Konstytucji Zakonu Bonifratrów: Naszym charyzmatem w Kościele jest dar Ducha Świętego, który prowadzi do upodobnienia się do Chrystusa współczującego i miłosiernego z Ewangelii, który przeszedł przez ten świat, dobrze czyniąc wszystkim „lecząc wszelkie choroby i słabości”. Na mocy tego daru jesteśmy konsekrowani przez działanie Ducha Świętego, który nas czyni w szczególny sposób uczestnikami miłości miłosiernej Ojca. Owocem tego doświadczenia jest postawa życzliwości i oddania, która czyni nas zdolnymi do pełnienia misji głoszenia i zakładania Królestwa Bożego wśród ubogich i chorych; przemienia nasze życie i sprawia, że poprzez nasze życie objawia się szczególna miłość Ojca wobec najsłabszych, którym staramy się nieść pomoc na wzór Chrystusa. Poprzez ten charyzmat przeżywamy żywo w czasie miłosierną obecność Jezusa z Nazaretu; On przyjmując wolę Ojca, przez wcielenie upodobnił się do ludzi, swoich braci; przyjął postać sługi; utożsamił się z ubogimi, chorymi i potrzebującymi; ofiarował się im na służbę i od dał swoje życie na okup za wielu.
Wszyscy braci w Zakonie składają śluby zakonne, jednak nieliczni (10%) są kapłanami. Aby zostać kapłanem w naszym Zakonie trzeba być profesem wieczystym, posiadać wykształcenie medyczne oraz otrzymać zgodę Generała Zakonu na rozpoczęcie nauki w seminarium.
Oczywiście, że tak. Nasza gościnność to jest właśnie ślubu szpitalnictwa. Odwiedzają nas rodzice, rodzina, przyjaciele, księża, osoby życia konsekrowanego oraz nasi współpracownicy.
W dniu złożenia pierwszej profesji wieczystej, czyli po zakończeniu 2 letniego nowicjatu w Bresci (Włochy).
Tak, ale nie jest to regułą, jeśli prowincjał się zgodzi możesz zostać przy imieniu chrzcielnym. Można również zaproponować nowe imię, które przyjmuje się wraz z habitem.
Każdy zasługuje na odpoczynek. Zazwyczaj sobota jest dniem przechadzki, czyli czasu na: spacer, rower, basen, kino lub odrobinę snu.
Z Konstytucji Zakonu Bonifratrów: Jako Bonifratrzy pragniemy coraz głębiej wcielać w życie uczucia Chrystusa do człowieka chorego i potrzebującego i okazywać je w czynach miłosierdzia: stajemy się słabymi, by pozyskać słabych i opiekujemy się nimi jako wybrańcami Królestwa; głosimy im miłość Ojca oraz tajemnicę powszechnego zbawienia; bronimy ich praw i ofiarujemy za nich życie. Oddajemy się z radością służbie cierpiącym poprzez postawy i czyny charakterystyczne dla Bonifratra: poprzez pokorną, cierpliwą i odpowiedzialną posługę, pełną szacunku i wierności dla osoby, pełną zrozumienia, życzliwości i wyrzeczenia; uczestnicząc w ich troskach i nadziejach. Nasze życie jest dla nich znakiem i głoszeniem Nadchodzącego Królestwa Bożego.
W szpitalach, aptekach, domach pomocy społecznej, jadłodajniach dla ubogich oraz ośrodkach rehabilitacyjnych.
To skrót od łacińskiego Ordo Hospitalarius Sancti Joannis de Deo, co oznacza Zakon Szpitalny św. Jana Bożego. Jest to oficjalna i pełna nazwa naszego Zakonu. W Polsce jesteśmy nazywani Bonifratrami, dobrymi braćmi lub braćmi miłosierdzia.
Tak, mamy klasztory poza granicami Polski. Bracia posługują w Drohobyczu na Ukrainie, w Nazarecie i w Rzymie. Klasztory innych prowincji rozsiane są na 5ciu kontynentach.